De veiling voor de “4G-frequenties” is eind oktober van start gegaan. In 2000 leverde de veiling van de UMTS frequenties de Nederlandse staat bijna 6 miljard Gulden op. Nederland was geen uitzondering. In Duitsland werd er 100 miljard Mark voor betaald, en Engeland 22,5 miljard Pond.
Ongekend hoge bedragen, met ongekende gevolgen. Deze veilingen hadden in 2000 een bizar neveneffect. De vele miljarden ‘extra inkomsten’ voor de overheid betekenden ook vele miljarden minder voor de leveranciers, waardoor de hele internationale telecomsector zwaar onderuit ging. Een te gretig geloof in telecom als geldmachine zorgde voor het knappen van een luchtbel.
Intussen is de telecom sector gelukkig weer op stoom, en zijn er nieuwe kansen. Deze veiling gaat waarschijnlijk heel wat minder opleveren, maar nog steeds een heel groot bedrag. Maar wat levert de veiling op naast geld voor de staat. En biedt dit resultaat de ‘bedrijfskritische’ gebruikers?
Op z’n minst verwachten we dat ten minste één nieuwe netwerk operator een vergunning zal bemachtigen. In Frankrijk heeft een vergelijkbare veiling een nieuwe prijsvechtende toetreder opgeleverd. Dus veel mobiele bandbreedte tegen niet al te veel geld zit er hopelijk in.
Voor de bedrijfskritische gebruiker levert het ook iets waardevols op, namelijk een kans om veel ervaring op te doen met LTE. De nieuwe netwerken bieden meer bandbreedte. We kunnen leuke, handige en zeer nuttige toepassingen bouwen en uitproberen om te zien hoe deze bij kunnen dragen in het professionele werk van de man of vrouw op straat.
Het is nog een proeftuin, want LTE staat nog in de kinderschoenen. Er zijn nog talloze functies toe te voegen om bedrijfskritische garanties ook waar te kunnen maken. Maar door actief te zijn in de proeftuin weet je ook wat je straks wel en niet mag verwachten. En hoogstwaarschijnlijk vindt je nu al toepassingen die je heel goed in kunt zetten zonder dat alles al in kannen en kruiken is.
Om met deze proeftuin aan de slag te gaan moet de schroom overwonnen worden. Dat vraagt om een overheid die echt innovatief opdrachtgeverschap toont; risico’s neemt. Een duidelijke visie, niet alles in één keer perfect, maar telkens elke stap richting het doel, in vertrouwen met degene die dat uitvoert.
Dat vraagt ook om geld, en is het eigenlijk niet heel logisch deze veiling juist hiervoor te gebruiken? Je ploegt de opbrengst de telecomsector weer in, waardoor je een vliegwiel bouwt in plaats van een noodrem. Zo kun je van luchthandel een goed gevoede proeftuin realiseren waaruit degelijke bedrijfskritische applicaties kunnen groeien.