Mijn jongste zoon doet binnenkort mee met de Shell Eco Marathon. Dit is een internationale wedstrijd waar middelbare scholen, hoge scholen en universiteiten uit heel Europa mee doen. Het doel van de wedstrijd is om een zo zuinig mogelijke auto te bouwen, en daar daadwerkelijk mee te rijden.

Mijn zoon doet mee met een team van zijn middelbare school, onder de naam “Green Team Twente Young”. Ze werken met steun van het “Green Team Twente” van de Universiteit Twente aan hun auto “Max”, die zijn rondes gaat rijden op het Queen Elisabeth Olympic Park in Londen.

Omdat de auto heel experimenteel is en het team niet zo heel ervaren, is niet alleen het bouwen, maar ook het rijden van de auto een grote uitdaging. Het team moet daarom continu paraat staat voor tijdens en na de rit, om à la minuut in te kunnen grijpen als dat nodig blijkt te zijn.

Om deze “missie kritische” situatie het hoofd te bieden vroeg mijn zoon of ik niet voor een betrouwbaar communicatie middel kon zorgen. Omdat LTE nog niet OOV-proof wordt geacht ben ik teruggevallen op de oude vertrouwde portofoon technologie, en heb ik een aantal PMR446 portofoons gekocht.

Afgelopen week ben ik met de setjes aan het testen geweest, en ik was zeer te spreken over wat het te bieden heeft. De grootste uitdaging was misschien nog wel het plaatsen van de batterij, maar daarna was het kinderspel. Het juiste kanaal kiezen, en het is voor elkaar.

Nou ja, misschien zit daar gelijk weer de uitdaging, want de gebruikers interface is voor een techneut als ik vanzelfsprekend, maar staat wel mijlen ver af van de intuïtieve touchscreen benadering van tablets en smartphones, zoals iedereen tegenwoordig gewend is. En een papieren gebruiksaanwijzing, wat is dat?

En hier lopen generaties en/of achtergronden uit elkaar. De techniek achter PMR446 is super simpel, als je het vergelijkt met alle nieuwe vormen van techniek zoals die in onze smartphones zit, maar je heb de gebruiksaanwijzing echter nodig om er mee aan de slag te gaan. Of dat een gemiste kans is weet ik niet, maar het laat wel zien dat het intuïtief maken van een gebruikers interface een vak apart is.

En dit is niet alleen een uitdaging voor de kleine schermpjes op een portofoon. Juist naar mate apparaten ingewikkelder worden – en dat worden ze zeker – verwachten we als gebruikers dan de bediening simpeler wordt. Dat merk ik niet alleen om me heen maar ook bij mezelf.

Dit is misschien wel een van de grootste uitdagingen voor de ontwerper van nu. Een simpel, intuïtief gebruikersinterface, die geen uithoudingsvermogen van een marathon vraagt om het apparaat te kunnen bedienen.