Een paar weken geleden kreeg ik een automatisch e-mail antwoord waarin de persoon aangaf een paar weken een ‘social media sabbatical’ te houden. Een goed initiatief leek mij zo, maar ik realiseer mezelf ook ineens dat dit misschien wel bij mij als veertiger past, maar als ik naar mij kinderen kijkt is het voor hun eerder een gat in hun bestaan.

Ik schrijf dit lekker zittend voor de caravan op een camping in de Ardennen. Mijn ‘social media sabbatical’ is beperkt, want smartphone en laptop zijn continue onder handbereik en staan zeker niet ongebruikt. Maar ik beperk mij tot één keer per dag. Dit in tegenstelling tot mijn oudste zoon. Naast zijn smartphone heeft hij nog een andere telefoon bij zich voor het geval dat. En hij niet alleen.

Op het hoogte punt van onze vakantie waren we met z’n negenen. Naast ons eigen gezin was er nog familie en een vriend aangeschoven. Totaal hadden we zo’n vijftien apparaten bij ons die op internet konden. Er moesten verdeelblokken aan te pas komen om ze allemaal op tijd weer opgeladen te krijgen. Dan is internet bankieren voor je tent intussen de gewoonste zaak van de wereld geworden.

Met dit in gedachten kijk je eerst eens een vijf tot tien jaar terug.  De GSM was ingeburgerd, maar campings met WiFi bestonden niet. Als je toch iets op internet wilde, waren er eventueel internet cafés, maar daar moet je dan wel echt naar op zoek. Eerlijk gezegd heb ik daar nog nooit gebruik van gemaakt. Blijkbaar konden we zonder.

Maar als we nu eens vijf tot tien jaar vooruit kijken. De gemiddelde wereldburger zal dan drie apparaten hebben met mobiel internet. Dat betekent dat de gemiddelde West-Europeaan er toch al gauw een stuk of vijf zal hebben. Waarvan er meerdere zelfs meegaan op vakantie. Eerlijk gezegd kan ik me er nu al iets bij voorstellen als ik naar mijn vakantie kijk. We moeten ze mee hebben, want we kunnen niet meer zonder. Ook voor de simpele dingen als het weer, plannen van uitjes, de route naar het pretpark, etc. Zonder dat we het doorhebben is het een verlengstuk van onszelf geworden.

Deze termijn van vijf tot tien jaar is ook de termijn die we nu voor ogen heeft voor een toekomstig breedband netwerk voor OOV. Regelmatig hoor ik nog mensen zich afvragen of het wel nodig is. Met de huidige oplossingen gaat het toch goed? Ja zeker, voor nu. Maar als we zien hoe dit nu al een wezenlijk verlengstuk van ons is, zelf als we op vakantie zijn, dan moeten we ook nu bouwen aan een betrouwbare OOV oplossing. Op vakantie blijkt het acceptabel als het er toch af en toe niet is, maar OOV is geen vakantie, en mobiele data is en wordt daar een essentieel onderdeel van.

Als we de snelheid van de ontwikkelingen zien, is er volgens mij ook maar één manier om dit aan te pakken, en dat is samen met de publieke operators. Maar ook als je voor een eigen netwerk kiest, de plannen moeten nu gemaakt worden.

En ondanks die enorme overvloed aan mogelijkheden om 24/7 on-line te zijn houd ik nu nog even een ‘social media sabbatical’.