Wie kan het beste niets versturen? Nou ja, bijna niets. De strijd is losgebrand rond LPWAN. Deze technologie verstuurt met extreem weinig vermogen kleine hoeveelheden informatie over een grote afstand, de technologie voor “Internet of Things” buitenshuis dus.

Met LPWAN vind ik mijn weggelopen kat terug, doe ik mijn fiets op afstand op slot, lees ik de regenmeter uit, krijg ik de melding dat de vuilcontainer vol is, enz, enz. Het toepassingsgebied is oneindig, als de gevraagde informatie maar minimaal is. Want het mag niets kosten, en jaren op een knoopcel draaien. De berichten zijn kleiner dan een SMS, en hooguit zo’n 100 berichten per dag. Dus zo goed als niets, maar met goed nadenken is toch oneindig veel mogelijk.

Tot één of twee jaar geleden was LPWAN vooral iets van de tekentafel, maar sinds vorig jaar is de stroomversnelling wereldwijd. En daar hoort een richtingenstrijd bij. Uit een grotere groep alternatieven is er nog een handvol overgebleven die allemaal azen op deze miljardenmarkt. De strijd om mobiele “Internet of Things”.

Elk kamp heeft zijn eigen kracht. Sigfox loopt voor in roll-out, LoRa kan de positie bepalen en LTE-M biedt betere encryptie. Al dit eigens heeft z’n kracht, maar bepaalt het ook de winnaar? En is het ook “the winner takes all”?
Het lijkt op de strijd rond 4G, mobiel internet. Rond 2005 waren Flash-OFDM, WiMax en LTE kanshebbers, ieder met z’n voors en tegens. Allemaal OFDM, vergelijkbare snelheid, efficiency en kostprijs. Flash-OFDM raakte uit beeld. Internet bedrijven verzamelden zich rond WiMax, en mobiele bedrijven pushten LTE. Lang liep WiMax voor, maar is uiteindelijk ingehaald door LTE. Waarom? Omdat een paar grote operators LTE omarmden, doordat de upgrade naar LTE voor hun eenvoudiger was. En WiMax is volledig uit dit speelveld verdwenen.

Parallellen tussen de strijd rond 4G en LPWAN zijn evident, en voor LPWAN zitten we er midden in. Van WiMax vs LTE leren we dat de strijd lang en bitter is. Bovendien is technologie noch voorsprong in roll-out bepalend. Belangrijker is wie zich aan te kamp verbinden, en of de operators het adopteren.

Voor de korte termijn zet ik daarom mijn geld op LoRa. Hoewel Sigfox de support heeft van NTT DoCoMo, Tele2 en Telefonica, zie ik een sterkere alliantie voor LoRa, met naast KPN, Bouygues en Swisscom ook bijvoorbeeld IBM. Ik mis echter voor beiden de grote telecom bedrijven als Ericsson, Huawei en Nokia. Hun blik lijkt op LTE-M gericht.
LTE-M is bezig met de inhaalslag. De technologie komt beschikbaar rond 2017. Vodafone, als een van de allergrootste operators wereldwijd, heeft aangekondigd te gaan voor CIoT van Huawei, hun implementatie van LTE-M. Andere grote jongens als AT&T en China Mobile lijken nog te wachten.

Rond 2020 is deze strijd gestreden. LTE-M heeft goede papieren, maar LoRa heeft zeker als licentievrije oplossing goede kansen. En wat doen we tot 2020? Afwachten? Nee, technologie is continu in beweging. Vandaag aan de slag en leuke, nieuwe toepassingen realiseren. Maar houd de ogen open, er gaan hier nog spannende dingen gebeuren.